Sevgi(Ask)
SEVGİ(AŞK)
Seni seviyorum…Olabilir ama ben daha çok seviyorum seni... Hayır hayır ben daha çok seviyorum… Kesinlikle benden daha çok sevemezsin…
Neden insan bir diğer insana onu sevdiğini söyler ki? Gerçekten sevdiği için mi? Eğer öyleyse, sevgi nedir ki? Herkesin geçmişinde, sevginin, aşkın ne olduğunu bilmediği çocukluk yıllarında bir sevdiği olmuştur değil mi? Bilmeden bir insan aşık olup sevebiliyorsa bir diğer insanı, o zaman nedir bu sevgi kelimesinin anlamını anlama çabası? Anlamını bilmediği bu kelimeyi neden duymak ister ki insan sevdiğini söylediği insandan?
“Sen birisini istersin, o da seni isterse; onu seversin, o da seni severse; ona aşık olduğunu zannedersin, o da sana aşık olduğunu zannederse; işte o zaman gerçek aşk olur.(Eğer gerçekten aşk varsa…)”M.E.K.
Sen bir insana onu sevdiğini söylersin, ve o insanın da seni sevdiğini, hatta senin sevdiğinden daha çok seni sevdiğini duymak istersin. Neden! Çünkü sevgi de bir anlaşmadır, maddeleri zaman içerisinde oluşturulan ve bir diğeri ölmeden son bulmayacak bir anlaşmadır sevmek bir diğerini. Ayrılmak da yetmez bu antlaşmadan kurtulmaya, gidip başkasıyla benzer bir antlaşma yapmak da yetmez bu anlaşmayı bozmaya. Nikah mı kıyıyorsun ki gidip mahkemede bu evlilik adlı anlaşmayı bozduğun gibi bozasın sevgi antlaşmasını!
Gururluyuz, kibirliyiz, daha çok severiz sürekli ve ömür boyu yemin etmişizdir sevmeye. Tanrıya değildir yeminimiz, sevdiğimize hiç değildir. Kendimize söz vermişizdir, sürekli hatırlayacağız onu. En azından efkarlandığımız da… Yanı başımızdaki bilmese de olur, bilse o da efkarlanır daha önce yaptığımız antlaşmaya.
Bu arada Tanrı da söz vermiştir bize. Cennete gireceğimize dair değil ama, sevdiğimizle cennete gireceğimize dair. Yanında da hediye olarak huriler veriyor erlere gılmanları da nisalara… Kendisinin bir sevdiği olamıyor ya, bir eşi, hem cinsi dahi olsa bir sevgilisi olamıyor ya, sana mı bırakacak bu anlaşma da tek bir sevgiliyi. Yanına hurileri de koyacak ki, daha çok olsun sevgililerin!
Sevmek… Ne mukaddes şey anne… En karşılıksız olanı sana karşı… Belki de sadece sana karşı olan en hafif maddeler içeriyor… En gerçek, en saf, en temiz sevgi belki de sadece sana karşı olanı anne… Tabi gelinle anlaşmayınca o da normalleşiyor anne…
Kim demiş sevgi karın doyurmuyor diye! Hele sen durumu iyi birisine denk gel, bakalım nasıl doyuruyor karını da kalbini de… Hangi dönem de kadın düşünmek zorunda kalmamıştır ki yarınını… Kendisini doyuracak birisine aşık olmasın… Ama amacı karnını doyurması değildir asla, kalbini doyurmasıdır sanki ruhu yokmuş gibi…
Ben hep çirkinlere aşık olurum nedense. Sevgi bakmaz çünkü güzelliğe, yakışıklılığa… Herkesin bir dengi vardır ya… Çok nadir görüyorum, güzel bir insanla olmayanın birbirini sevdiğini. Ya da gözlüklerimin derecesi büyüdüğü için mi göremiyorum birbirine denk olmayan insanların antlaşmalarını…
Evlilik iki kişinin aynı mezara girmesidir diyordu birileri… Peki sevgi denen antlaşma nedir? Karşındakini öldürüp girmek değil midir yatağa? Bir ölüyle uyumak… İçinde sen olan bir ölüyle uyumak… İçinde seni önce yaşatıp sonra öldüren bir cesetle uyumak… Normal bir ölüyle uyuyabilirim sanırım…
Bir nihilist olmalıyım sanırım bunları düşünmekten vazgeçmek için… Düşünmekten, her şeye bir anlam verme tutkumdan vazgeçebilirim belki…
Ama düşünsene bu sevgiden nasıl vazgeçebilir insan… Yukarılarda bir yerde söylemiştik ya, vazgeçemezsin sevgiden… Ta ki sen ölünce, antlaşma bozulana dek…
MeFENDİ
06.08.2011